Najbardziej popularne definicje przyrody nieożywionej mówią o tym, że są to wszystkie czynniki abiotyczne, czyli takie, które bardzo istotnie wpływają na zamieszkujące dane miejsce organizmy żywe, które z kolei na drodze ewolucji muszą się przystosować do przeżycia w otoczeniu tych właśnie czynników. Idąc dalej tym „tropem” należy wymienić elementy środowiska, które mają bezpośredni wpływ na wszystko co żyje, także na mnie. Niewątpliwie będą to klimat, wilgotność powietrza, ukształtowanie terenu, wiatr, zwłaszcza jego siła, ciśnienie atmosferyczne i światło – jego ilość.
Wzniesienia morenowe w Dolinie Pięciu Jezior fot. zbiory ZPKWZ
Najciekawszym czynnikiem abiotycznym Drawskiego Parku Krajobrazowego jest RZEŹBA TERENU, która powstała tak: dawno, dawno temu na terenie dzisiejszego Drawskiego Parku Krajobrazowego żyły wielkie gady – dinozaury. Chodząc po tej ziemi robiły ogromne zagłębienia i w ten sposób powstały jeziora Pojezierza Drawskiego. A może jednak to nie było tak.
Polodowcowe ukształtowanie terenu fot. zbiory ZPKWZ
Na pewno obszar parku zaczął się kształtować całe miliony lat temu w erze mezozoicznej, czyli wtedy, kiedy rządziły dinozaury. Jednak to nie one wyrzeźbiły teren, czyniąc go tak wyjątkowym. To nastąpiło później, już po całkowitym wymarciu tych ogromnych stworzeń. Charakterystyczna i bardzo ciekawa rzeźba terenu parku kształtowała się w erze kenozoicznej, zwanej również erą ssaków i owadów lub erą roślin kwiatowych, a konkretnie podczas ostatnich zlodowaceń plejstoceńskich, trwających od ponad stu do kilkunastu tys. lat temu.
Rzeka Drawa w Drawskim Parku Krajobrazowym fot. zbiory ZPKWZ
Wraz ze zmianami klimatu, naprzemiennym ocieplaniem się i ochładzaniem, ogromny bo osiągający nawet kilkadziesiąt tysięcy kilometrów średnicy i kilka kilometrów wysokości, lądolód przemieszczając się, przesuwał niewyobrażalne ilości materiału, skalnego czy piasków. Dodatkowo poruszający się lądolód przeorywał ziemię, a zatrzymując się na kilka tysięcy lat wytapiał obszar dokoła. W ten sposób powstały obecnie istniejące, bardzo ciekawe formy polodowcowe.
Przeważający obszar Drawskiego Parku Krajobrazowego zajmują wysoczyzny polodowcowe, czyli rozległe, faliste, pagórkowate obszary, z wyróżniającymi się utworami moreny czołowej, tj. wzgórz zbudowanych z gliny zwałowej, bloków i głazów. Najciekawsze utwory moreny czołowej znajdują się w rezerwacie krajobrazowym Dolina Pięciu Jezior. Wysoczyzny morenowe poprzecinane są sandrami – bardzo płaskimi stożkami napływowymi, powstałymi na skutek nagromadzenia osadów naniesionych przez lądolód, które przebiegają linią łamaną od jeziora Lubicko Wielkie przez jezioro Dębno, jezioro Prosino do jeziora Siecino. Na terenie parku znajdziemy również wiele oczek polodowcowych, głazów narzutowych, ozów czy kemów stanowiących świadków odległych dziejów.
Głazy narzutowe fot. zbiory ZPKWZ
Jezioro Drawsko fot. zbiory ZPKWZ
Również KLIMAT Pojezierza Drawskiego, w obrębie którego zlokalizowany jest Drawski Park Krajobrazowy wpływa na wyjątkowość tego miejsca. Panująca tu pogoda kształtowana jest przez nachodzące na siebie masy powietrza, czego skutkiem jest kilkukrotna zmiana pogody w ciągu dnia.
Natura może organizować niezwykłe pokazy. Scena jest ogromna, niesamowite światła, nieskończone dodatki i nieograniczony budżet na efekty specjalne.
(Yann Martel, The Life of Pi)
Źródła informacji:
https://wyspa-bielawa.pl/klimat/