OCHRONA PRZYRODY W IŃSKIM PARKU KRAJOBRAZOWYM
O wyjątkowości przyrody Ińskiego Parku Krajobrazowego świadczyć może spora ilość rezerwatów.
REZERWAT GŁOWACZ
Rezerwat leśny o powierzchni 78.70 hektara utworzony w 1985 r. Obejmuje Głowacz (180 m) n.p.m.) najwyższe wzniesienie w wale moreny czołowej na terenie Pojezierza Ińskiego. Wzgórze Głowacz
i sąsiednie pagóry morenowe pokryte są zbiorowiskami buczyny niżowej i kwaśnej buczyny niżowej.
W rezerwacie znajdziemy: marzankę wonną, perłówkę jednokwiatową, kostrzewę leśną.
W zbiorowiskach buczyny kwaśnej spotkamy: widłoząb miotlasty, merzyka groblowego, kosmatkę owłosioną, turzyce pigułkowatą. U stóp Głowacza położone jest mszarne torfowisko przejściowe wraz z pozostałościami zbiorowisk szuwarowych. Wśród licznych gatunków roślin torfowych odnajdziemy: rosiczkę okrągłolistną, bagnicę torfową, przygiełkę białą oraz modrzewnicę zwyczajną. Ciekawostka rezerwatu jest występowanie zespołu wątrobowców Riccietum fluitatis z gatunkiem Riccia fluitans. Wilgotne siedliska są idealnym domem dla wielu gatunków herpetofauny. Żyją tu: traszka grzebieniasta, kumak nizinny, rzekotka drzewna, żmija zygzakowata . Na terenie rezerwatu gniazduje orlik krzykliwy oraz trzmielojad.
Kumak nizinny fot. Cezary Korkosz
Dla przyrodników i turystów w rezerwacie udostępnione są szlaki: czarny „Na Głowacz” oraz zielony „Wzniesienia Moreny Czołowej”.
Rezerwat Bórbagno Miałka w Ińskim Parku Krajobrazowym fot. zbiory ZPKWZ
REZERWAT ŹRÓDLISKOWE ZBOCZA
Utworzony w 2009 roku rezerwat krajobrazowy o powierzchni przekraczającej 51 hektarów. Celem ochrony jest tu zachowanie malowniczego krajobrazu o deniwelacjach wraz z licznymi źródliskami
i wysiękami. Jezioro Dłusko, którego zbocza stanowią granice rezerwatu, wraz z okalającą je rzeźbą młodoglacjalną stanowi perełkę krajobrazową. Mamy tu modelowo wykształcone zbiorowisko olszy czarnej ale również żyzną buczynę z marzanką wonną i kostrzewą leśną oraz kwaśną buczynę niżową ze szczawikiem zajęczym i konwalijką dwulistna w runie.
Rezerwat Źródliskowe Zbocza fot. zbiory ZPKWZ
REZERWAT KRZEMIEŃSKIE ŹRÓDLISKA
Rezerwat przyrody nieożywionej o powierzchni 75,94 ha, gdzie celem ochrony jest zachowanie źródlisk z rzadkimi zespołami roślinnymi i ostoi fauny. W skład rezerwatu wchodzą źródliska, przepływowe jeziorko Chotom, którego wody spływają do jeziora Krzemień oraz zbiorowiska leśne okalające to jezioro. Dominuje tu łęg olszowo-jesionowy z olszą czarną, wawrzynkiem wilczełyko, klonem jaworem, leszczyną i trzmielina pospolitą. Rezerwat jest miejscem występowania licznych grzybów makroowocnikowych, w tym: mądziaka psiego, pierścieniaka łuskowatego oraz sromotnika smrodliwego. Brzeg jezior Krzemień i Chotom są miejscami dość często penetrowanymi przez wydry.
WYSPA SOŁTYSKI
Rezerwat utworzony w 1994 r. jest największą wyspą położoną w centralnej części jeziora Ińskiego. Linia brzegowa wyspy jest urozmaicona wąskimi półwyspami oddzielającymi zatoki, zaś powierzchnia wyspy pokryta jest pasmami niewysokich wzgórz morenowych, pomiędzy którymi występują bezodpływowe zagłębienia. W rezerwacie, który nie jest udostępniony dla celów turystycznych, widoczne są liczne głazy narzutowe. W północno-wschodniej części wyspy dominuje zespół kwaśnej buczyny niżowej, natomiast zachodnia część pokryta jest lasami dębowo bukowymi należącymi do zespołu kwaśnej buczyny. Strefę przybrzeżną rezerwatu stanowi wąski pas litoralu i wnętrze czterech zatok, których płytkie fragmenty pokryte są łąkami ramienicowymi z ramienicą kruchą. Brzeg wyspy pokrywają szuwary, w tym szuwar trzcinowy, wąskopałkowy i oczeretowy. To idealne warunki dla przystąpienia do lęgu czernicy i gągoła.
KAMIENNA BUCZYNA
Rezerwat położony na wschodnim brzegu jeziora Ińsko, na obszarze moren czołowych Pojezierza Ińskiego. Utworzony w 1985 r. obejmuje prawie 12 hektarów i charakteryzuje się urozmaiconą rzeźbą. Różnice w wysokości względnej sięgają tu nawet 23 m. I tak, w zachodniej części rezerwatu wysokość to tylko 130 m n.p.m., zaś część północno wschodnia położona jest na wysokości prawie 154 m n.p.m.
Na terenie rezerwatu znajdują się licznie rozsiane głazy narzutowe, a wiele z nich osiąga obwód przekraczający 4m. W skład drzewostanu w rezerwacie wchodzą: buk, dąb, grab, brzoza oraz świerk. Występuje tu licznie ptaki, w tym dzięcioł czarny, gąsiorek, zimorodek.
BÓRBAGNO MIAŁKA
Rezerwat florystyczny o powierzchni ponad 34 hektarów, którego celem ochrony jest zachowanie pozostałości boru bagiennego z rzadkimi gatunkami roślin naczyniowych i torfowców. Znajdziemy tu: bagno zwyczajne, borówkę bagienną, żurawinę błotną, wełniankę pochwowatą, pływacza zwyczajnego, turzycę pospolitą, długokłosą, pęcherzykowatą i ciborowatą. Warstwę mszystą rezerwatu tworzą między innymi torfowiec błotny, nastroszony, magellański, frędzlowaty, oraz Russowa. Niedostępny i podmokły teren umożliwił bytowanie rodziny bobra europejskiego.
Teren Ińskiego Parku Krajobrazowego pokrywa się powierzchniowo z obszarami Natura 2000. Mamy tu specjalny obszar ochrony siedlisk Pojezierze Ińskie oraz obszar specjalnej ochrony ptaków Ostoja Ińska.