Iński Park Krajobrazowy posiada bardzo ciekawą i zróżnicowaną szatę roślinną. Powodem tego bogactwa jest rozmaitość siedlisk wśród, których są lasy, jeziora, torfowiska, łąki i pola.
Lasy zajmują około 60% powierzchni parku. Dominują tu głównie bory z udziałem sosny i świerka oraz lasy dębowe z domieszką sosny, modrzewia, brzozy lub buka. Lasy gospodarcze zostały posadzone na gruntach, które jeszcze kilkadziesiąt lat temu wykorzystywane były rolniczo. Do lasów o składzie naturalnym należą: olszyny bagienne, fragmenty łęgów i grądów oraz buczyny. W zagłębieniach terenu, gdzie występują podmokłe bagniska spotykamy olsze czarną, która rośnie w postaci kęp między którymi utrzymuje się woda i szuwary. Nad rzekami i strumieniami, gdzie każdej wiosny podnosi się poziom wody i dochodzi do lokalnych wylewów , dominują łęgi z olszą czarną oraz jesionami.
Na zboczach dolin, gdzie gleby są znacznie żyźniejsze, spotykamy grądy z grabem, bukiem, dębem i leszczyną. Niewątpliwie największym walorem przyrodniczym Ińskiego Parku Krajobrazowego są buczyny pomorskie z szeregiem rzadkich gatunków takich jak: perłówka jednokwiatowa, kostrzewa leśna, żywiec cebulkowy czy czosnek niedźwiedzi. Tam gdzie gleby są znacznie uboższe, występują zbiorowiska kwaśnej buczyny z dużą ilością mszaków, z turzycą pigułkowatą i borówką czarną.
Częstym widokiem na terenie parku są zbiorniki wodne. Jeziora, stawy, śródpolne i śródleśne oczka wodne pokryte są najczęściej kożuchem roślinności wśród której znajdziemy rzęsę wodną, pływacze, rdestnice i ramienice. Wśród roślin wodnych, zakorzenionych w dnie o pływających liściach, urokiem wyróżniają się biało kwitnące grzybienie. Brzegi wód porastają całe kępy bezlistnych łodyg oczeretu jeziornego oraz szuwary z trzciną, pałką i tatarakiem. Podmokłym miejscom towarzyszą turzycowiska z przypominającymi trawy turzycami, wśród których występuje rzadka turzyca oścista. Na brzegach najczystszych jezior spotkamy zagrożoną wymarciem brzeżycę jednokwiatową.
Rezerwat Bórbagno Miałka w Ińskim Parku Krajobrazowym fot. zbiory ZPKWZ
W podmokłych zagłębieniach terenu Ińskiego Parku Krajobrazowego spotkać możemy torfowiska, należące do najcenniejszych choć coraz rzadszych siedlisk w skali całego kraju. Występują w postaci pływających kożuchów bądź w formie kęp i mszarów w skład których wchodzi mech torfowiec wraz z bagnem zwyczajnym, rosiczką okrągłolistną, żurawiną błotną oraz wełnianką pochwowatą.
Przeciwieństwem terenów podmokłych są suche zbiorowiska łąkowe występujące na terenie parku. Nasłonecznione, piaszczyste i ubogie tereny stanowią idealne środowisko dla muraw szczotlichowych z kępami szarozielonych traw. Bardziej żyzne gleby to miejsce występowania bogatych gatunkowo łąk z firletką poszarpaną, dzwonkiem rozpierzchłym czy też objętym ścisłą ochroną gatunkową pełnikiem europejskim.
Rosiczka okrągłolistna fot. Cezary Korkosz